ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ¨ΤΟ ΣΑΧ¨

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμάς να έχουμε την άδεια από τον εκδότη του περιοδικού " το ΣΑΧ" για να δημοσιεύσουμε τα τεύχη από το περιοδικό. 'Ώστε να μπορεί ο καθένας να έχει ελεύθερα πρόσβαση σε ένα "κομμάτι" της Ελληνικής σκακιστικής ιστοριογραφίας. Ποτέ κανείς-τουλάχιστον απ όσα γνωρίζουμε- δεν προσπάθησε να συγκεντρώσει τις αξιέπαινες προσπάθειες που έκαναν κατά καιρους ρομαντικοί και ονειροπόλοι άνθρωποι του σκακιστικού κόσμου. Δημόσια λοιπόν ευχαριστούμε τον κ. Μενδρινό Νίκο και τους συνεργάτες του για την ευκαιρία που δίνουν ελεύθερα σε όσους θέλουν να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Τα μέσα για την ψηφιοποίηση που διαθέσαμε δεν ήταν επαγγελματικά και το αποτέλεσμα από τεχνικής άποψης είναι φτωχό. Μακάρι στο μέλλον να υπάρξουν ποιο οργανωμένες προσπάθειες από τους καθ ύλην αρμόδιους για μια ποιο επισταμένη προσπάθεια. 

Παραθέτουμε από το τεύχος 42 την ανακοίνωση της συντακτικής επιτροπής, που νομίζουμε τα λέει όλα.

  « Οι προσπάθειες για την έκδοση σκακιστικού περιοδικού στη χώρα μας θαρρείς ότι συνοδεύονται από μια μόνιμη κακοδαιμονία. 

Αν ανατρέξετε στην ιστορία τους θα συναντήσετε ηρωικές προσπάθειες μοναχικών πρωτοπόρων στον εκδοτικό χώρο, φιλόδοξες και επαγγελματικά οργανωμένες προσπάθειες, ενθουσιώδεις πειραματισμούς και πάντοτε (;) με μαθηματική ακρίβεια εμφανιζόμενη αποτυχία (το ερωτηματικό αφορά το ρεκόρ του Σπύρου Μπίκου με το περιοδικό “ΜΑΤ", που κυκλοφόρησε ανελλιπώς επί 14 ολόκληρα χρόνια). 

Το δικό μας περιοδικό δεν φανερώνει την ολοκλήρωση του στόχου που τόσο όμορφα διατύπωνε στον τίτλο του ο Σπύρος Μπίκος, αλλά παραμένει στο χώρο της απειλής. Μιας απειλής σε γλώσσα Περσική, τόσο όμως γνώριμης ανάμεσα στη σκακιστική κοινότητα(...). Σαχ, λοιπόν, που μπορεί να είναι λανθασμένο, μπορεί όμως να είναι και διαρκές...» 

   Πέρασαν σχεδόν επτά χρόνια... Με τις παραπάνω γραμμές, κάτω από τον σεμνό τίτλο “Το πρώτο... Σαχ”. ξεκινούσε το editional του τεύχους 1. στις αρχές του 1996. Πέρασαν σχεδόν επτά χρόνια... Το θυμόμαστε εκείνο το τεύχος: Με υπερβολικά έντονα χρώματα στο εξώφυλλο (θυμίζει τη “φωνή του Κουρδιστάν" παρατήρησε αυτοσαρκάζοντας κάποιος από τη Σ.Ε.), με πέντε - έξι διαφορετικούς τρόπους γραφής των παρτίδων (ελληνικά, λατινικά, εικονίδια, γράμματα - απ ’ όλα έχει ο μπαξές), κακές φωτογραφίες, πολλά λάθη και μια σελιδοποίηση - την κάναμε μόνοι μας τότε - που θα έκανε οποιονδήποτε μαθητευόμενο γραφίστα να καγχάσει... 

   Άλλαξαν πολλά από τότε. Δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε, θα ήταν κουραστικό. Αρκεί να ξεφυλλίσετε το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας. Ένα πράγμα δεν άλλαξε: Η διάθεση, το μεράκι, η τρέλα - αν θέλετε - κάποιων “ πορωμένων" σκακιστών να προσφέρουν το έντυπο που έλειπε από το πνευματικό μας άθλημα. 

Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο για μας ότι η εκδοτική αυτή προσπάθεια δεν απέβλεπε σε κανένα οικονομικό όφελος, θα είμαστε ευχαριστημένοι αν το περιοδικό "έβγαζε τα λεφτά του ”, χωρίς να γκρινιάζουμε για τις ατελείωτες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μας - τι είναι αυτό είπαμε: - που είμαστε υποχρεωμένοι να αφιερώσουμε. Δυστυχώς δεν το καταφέραμε αυτό. Και στο τέλος της Α ’ περιόδου όπως και τώρα χρειάστηκε να “βάλουμε το χέρι στην τσέπη“... 

  Αν όμως αποτύχαμε στον επιχειρηματικό τομέα υπάρχουν άλλοι τομείς για τους οποίους δεν έχουμε λόγο να ντρεπόμαστε: Πέρα από τη συνεχή ποιοτική και εμφανισιακή βελτίωση, ας θυμηθούμε τα δώρα προς τους συνδρομητές (βιβλία Γρίβα και Δρεπανιώτη, τεύχος 30 κ.λπ.), τις αρκετά συχνές επιπλέον σελίδες (ειδικά τον Κοσμά έπρεπε σε κά- θε τεύχος να τον πείθουμε ότι οι 128 σελίδες θα ήταν οικονομικά καταστροφικές), το ότι δεν καταφύγαμε στις εύκολες λύσεις για “γέμισμα' της ύλης με τους γνωστούς “μαϊντανούς”. 

  Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε το μόνο σκακιστικό περιοδικό που σύρθηκε στα δικαστήρια, κάτι που μας στοίχισε και σε οικονομικό και σε προσωπικό επίπεδο... 

   Άραγε λοιπόν το “Σαχ” ήταν «λανθασμένο» ή «διαρκές»; Ούτε το ένα ούτε το άλλο, πιστεύουμε. Δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “λάθος ” μια ποιοτική προσφορά τόσων χρόνων (η έκδοση διακόπηκε μόνο για έναν χρόνο, ανάμεσα στην A ' και τη Β ' περίοδο) η δεύτερη μακροβιότερη μετά το αξεπέραστο ρεκόρ του Μπίκου. 

  Από την άλλη - το μαντέψατε σίγουρα - η έκδοση του “Σαχ" με την τωρινή του μορφή ολοκληρώνει έναν κύκλο που κλείνει με το τεύχος αυτό. θα υπάρξει συνέχεια: Ελπίζουμε ναι!       Είμαστε σε συνεννόηση με εκδοτική εταιρεία και αν όλα πάνε καλά θα αναλάβει αυτή την  ιδιοκτησία και έκδοση του περιοδικού. Μπορεί με διαφορές στην εμφάνιση, το σχήμα, ακόμη και τον τίτλο του περιοδικό• όχι όμως και στην φιλοσοφία του .Ας αναμείνουμε τις αρχές του 2003 ...

    Θα ήταν η μεγαλύτερη παράλειψη, αν μέσα από τις γραμμές  αυτές δεν απευθύναμε ένα μεγάλο ¨Ευχαριστώ¨ στους συνδρομητές μας. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει.

Εμείς  από την μεριά μας προσπαθήσαμε να μην προδώσουμε την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν  και βέβαια δεν θα αλλάξουμε τώρα.

Οι συνδρομητές ( όσα τεύχη απομένουν) θα ισχύουν στη νέα εκδοτική προσπάθεια.

Ούτως ή  άλλως θα είμαστε σε επικοινωνία μαζί σας. Η διεύθυνση- τα e mail και τα τηλέφωνα του περιοδικού ισχύουν.

  Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει αυτό το editional  είναι το ακόμα αράδες από το περιοδικό  1. <<Και μένετε εσείς,. Το αναγνωστικό μας κοινό. Ένα κοινό που δεν έχει την πολυτέλεια βα μένει αδρανές μπροστά στις εξελίξεις αφού το σκάκι που αγαπάει είναι μια σχέση ζωής και μια υπόθεση σχεδόν οικογενειακή . Στο Επανιδείν! 

 Ο εκδότης